Stand’al mondo senza’l mondo

Lauda (dosł. „chwała”; pieśń pochwalna) to wspólna nazwa kilku „impulsów” religijnych i artystycznych powstałych w trzynastowiecznej Italii. Lauda ma następujące odmiany: religijną, będącą właściwie modlitwą, poetycką, nastawioną na poszukiwania poetyckie, oraz dramatyczną. Długotrwała, głęboka praktyka śpiewów pokazała, że w strukturze laudy są „rozmyte granice”. Jedna z nich przebiega między rytuałem (dla śpiewających) a performansem (dla słuchaczy); między różnymi formami liturgii a dramatu.

Pieśni pochwalne, sytuujące się na styku modlitwy, narracji dramatycznej, poezji i muzyki, ujmowane były zwykle w zbiory laudari. Wszystkie pieśni, które wykonujemy, pochodzą z Laudario di Cortona, najstarszego zbioru monodii liturgicznych w języku volgare powstałego w drugiej połowie XIII wieku. Wykonując niektóre kompozycje z Laudario di Cortona, możemy połączyć wszystkie warstwy, z których złożone są pieśni. Poszukiwanie takiego połączenia jest celem naszej pracy w Stand’al mondo senza’l mondo. Podczas śpiewu, w „sytuacji teatralnej”, wszystkie wymienione wyżej warstwy, napięcia, harmonijnie ze sobą współistnieją, a sam śpiew, szczególnie w dialekcie vulgare(laudar cantando) może ucieleśniać artystyczne i duchowe tajemnice. „Życie na tym świecie bez świata”.
Raúl Iaiza

Laudy z Laudario di Cortona (Ms. 91)
Ave regina gloriosa (5), Da ciel venne messo novella (6), Ave dei genitrix (11),Stella nuova n fra la gente (20), Plangiamo quel crudel basciar (21), Ben e crudele e spietoso (22), De la crudel morte de Cristo (23), Spiritu sancto, dolçe amore (28), Oime lasso e freddo lo mio core (34), Chi vole lo mondo despreççare (35), Magdalena degna da laudare (39), Salutiam divotamente(46).

Regola dei Laudesi to międzynarodowy program badawczy zajmujący się teatralnym potencjałem drzemiącym w muzycznym i dramaturgicznym repertuarze włoskich religijnych pieśni pochwalnych z XII i XIII wieku, ze szczególnym uwzględnieniem manuskryptu Laudario di Cortona (Cortona Ms. 91, ok. 1270–1297), najstarszego zbioru laud zapisanych w volgare – średniowiecznej odmianie języka włoskiego.