Aktualnie jesteś: Otwarty Uniwersytet Poszukiwań / Kursy wiodące / Teatr dla filozofii – filozofia dla teatru
Konferencja podsumowująca kurs wiodący Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań z udziałem grupy roboczej | online
sob. 24/10/2020
Uwaga zmiana miejsca: Wydarzenie odbędzie się na platformie Zoom.
Zapisy: bilety@grotowski-institute.pl
Konferencja podsumowująca tegoroczny kurs wiodący Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań pod hasłem „Teatr dla filozofii – filozofia dla teatru” nie ma zamiaru skupienia się na jednym wybranym temacie. Zamiast tego, zgodnie z przyjętymi od samego początku założeniami, uczestnicy kursu spróbują ponownie zastanowić się nad wyjątkową różnorodnością i, niestety, niedocenianym bogactwem możliwych kierunków wymiany między tytułowymi dyskursami. Uwzględniając indywidualną wiedzę, doświadczenie i zainteresowania, uczestnicy grupy roboczej poszukają kolejnych punktów orientacyjnej, nakreślonej w ciągu roku mapy stosunków tych dwóch dyscyplin. Każde z zaplanowanych wystąpień posłuży jako coś na kształt kierunkowskazu, sygnalizującego istnienie nieuwzględnionego wcześniej, osobnego i oryginalnego pola badawczego, zachęcającego do dalszej wnikliwej eksploracji.
Program
10:00–10:15 Otwarcie konferencji
10:15–10:45 Julia Lizurek: „Pożądanie w teatrze, czyli kilka refleksji o erotycznych więziach między performerami a widzami”
10:45–11:15 Emilia Jeziorowska: „Artystyczne strategie rewolucyjne – związki teatru Brechtowskiego i sytuacjonizmu”
11:15–11:45 Tomasz Wiktor: „Embodied Expression”
11:45–12:15 Przerwa
12:15–13:00 Podsumowanie konferencji i zaproszenie na otwarte spotkanie Socrates Café połączone z dyskusją po konferencji
13:00–13:15 Przerwa
13:15–15:00 Otwarte spotkanie Socrates Café prowadzone przez Henryka Mazurkiewicza
W tym roku kurs wiodący Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań – składający się tradycyjnie z otwartych dla szerszej publiczności wykładów oraz sesji warsztatowych dla grupy roboczej – postanowiliśmy uzupełnić o dodatkowe spotkania realizowane według zdobywającej popularność formuły Socrates Café popularyzowanej przez jej twórcę Christophera Phillipsa. Eksperyment okazał się udany. Pozwolił nam stworzyć przyjazną, twórczą i demokratyczną atmosferę sprzyjającą swobodnej, żywej i angażującej wymianie zdań. Podejmowaliśmy nieoczekiwane tematy i stawialiśmy trudne pytania. Wzbogacaliśmy się nawzajem dzięki różnorodności reprezentowanych przez uczestników perspektyw. Chcielibyśmy się teraz podzielić tym doświadczeniem i zainicjować jeszcze jedną dyskusję – z udziałem gości konferencji i słuchaczy.
Henryk Mazurkiewicz
Emilia Jeziorowska: „Artystyczne strategie rewolucyjne – związki teatru Brechtowskiego i sytuacjonizmu”
W moim wystąpieniu chciałabym przyjrzeć się związkom Brechtowskiego teatru epickiego oraz tzw. sytuacji konstruowanej – strategii o charakterze performatywnym, jaką posługiwała się Międzynarodówka Sytuacjonistyczna, grupa artystyczna działająca w latach 1957–1972. Obie te formy artystycznego działania, mające swoje teoretyczne źródło w myśli marksistowskiej, zakładały pobudzenie kreatywności uczestnika/odbiorcy i jego uaktywnienie, a w konsekwencji rewolucjonizowanie stosunków społecznych, poddanych procesom reifikacji i alienacji. Postaram się także porównać sytuację w rozumieniu Międzynarodówki Sytuacjonistycznej oraz w filozofii Alaina Badiou, którego koncepcja, dotycząca sytuacji i zdarzenia jako niosących możliwość przemiany, była przedmiotem jednego z wykładów w ramach naszego kursu.
Emilia Jeziorowska – absolwentka studiów magisterskich na historii sztuki oraz licencjackich na filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Do jej głównych zainteresowań badawczych należą historia i teoria sztuki renesansu i baroku oraz współczesna estetyka. Obecnie zajmuje się artystyczną strategią przechwycenia w sztuce dawnej i współczesnej.
Julia Lizurek: „Pożądanie w teatrze, czyli kilka refleksji o erotycznych więziach między performerami a widzami”
Roland Barthes swoje rozważania w jednym ze swoich ostatnich esejów „Ziarno głosu” kończy sformułowaniem zadania dla współczesnej krytyki i sztuki: wypracowania „estetyki” rozkoszy muzycznej. W moim wystąpieniu podejmę wyzwanie rzucone przez filozofa i opowiem o takich zdarzeniach teatralnych, w których pomiędzy mną a aktorami, śpiewakami czy performerami narodziła się ta szczególna erotyczna więź. Czym różni się rozkosz doświadczana przez performera od tej, której doznać może widz/słuchający? Czy w teatrze, który nie wiąże się z bezpośrednią współobecnością, taka relacja jest możliwa?
Julia Lizurek – badaczka teatru, muzealnik, reżyserka, poetka. Ukończyła wiedzę o teatrze o specjalności performatyka przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracuje w Muzeum Krakowa. Recenzje teatralne publikuje na portalu Czas Kultury. Obecnie pracuje nad doktoratem poświęconym przemianom zespołowości Teatru ZAR. Obserwuje działania środowiska twórców polskiego teatralnego offu. Od 2013 roku prowadzi autorski Teatr Okoliczności, w którym realizuje własne sztuki poetyckie oraz spektakle z pogranicza teatru i performansu.
Amelia Płończak: „Analityczna estetyka”
W moim wystąpieniu chciałabym pokazać związki między estetyką a filozofią analityczną. Poruszę tematy m.in. esencjalizmu i antyesencjalizmu i jasności twierdzeń estetycznych, jakie wypracowała ta gałąź filozofii analitycznej. Chciałabym również pokrótce zrekonstruować główny nurt dyskusji dotyczącej istoty sztuki.
Amelia Płończak – studentka filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Jej zainteresowania poza filozofią to m.in. ekologia, teatr, kino. W wolnym czasie lubi gotować, podróżować oraz biegać.
Daniel Sobota: „Podstawowa rzecz filozofii w ujęciu fenomenologiczno-performatywnym”
Celem mojego wystąpienia jest przedstawienie podstawowej rzeczy filozofii, rozumianej jako jedność mówienia, myślenia i bytu, w ujęciu fenomenologiczno-performatywnym. Po krótkiej interpretacji jednego ze zdań z poematu Parmenidesa, która – w moim przekonaniu stanowi nieprzemijający wzór tego, o czym traktuje myślenie filozoficzne jako takie – chciałbym zastanowić się nad możliwością przetransponowania tego zdania na grunt współczesnej dyskusji filozoficznej spod znaku fenomenologii. Ponieważ fenomenologia zajmuje się jawieniem się tego, co się jawi – w ten mianowicie sposób określa ona ową trójjednię, o której mówi zdanie Parmenidesa – spróbuję zinterpretować owo jawienie się, czyli trójjednię mówienia, myślenia i bytu, jako performans, biorąc za fenomen przewodni zjawisko performansu artystycznego. Ogólny obraz, jaki wyłania się z tych dociekań, jest filozoficzną interpretacją starego hinduskiego mitu o tańczącym Sziwie.
Daniel Roland Sobota – doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Absolwent Instytutu Filozofii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Autor kilkudziesięciu artykułów oraz trzech książek: dwutomowej monografii „Źródła i inspiracje Heideggerowskiego pytania o bycie” (wyd. Fundacja Yakiza, Bydgoszcz 2012–2013), pracy o początkach ruchu fenomenologicznego i istocie fenomenologii: „Narodziny fenomenologii z ducha pytania. Johannes Daubert i fenomenologiczny rozruch” (IFiS PAN, Warszawa 2017) oraz próby z filozofii dziejów w „Eseju z filozofii dziejów” (IFiS PAN, Warszawa 2018). Zainteresowania filozoficzne: filozofia niemiecka przełomu XIX i XX wieku, filozofia Heideggera, fenomenologia, filozofia pytania, filozofia performansu. Członek kilku polskich i zagranicznych towarzystw naukowych. Związany z Bydgoszczą lokalny animator kultury teatralnej, współtwórca i członek bydgoskiej grupy artystycznej Magazyn Prób Bezpsa. Ideą przewodnią jego myślenia jest tematyka pytania i pytajności.
Tomasz Wiktor: „Embodied Expression”
Ostatnie teorie Embodied Cognition wskazują, że poza mózgiem wewnętrzne reprezentacje otaczającego nas świata są ściśle połączone z całym sensomotorycznym systemem człowieka, który zaangażowany jest w nieustanną interakcję z otoczeniem. W dużym uproszczeniu oznacza to, że całe ciało doświadcza, uczy się, zapamiętuje i przetwarza informacje, które później wykorzystywane są do kreacji naszej rzeczywistości. W wystąpieniu stawiam pytania, na ile potrzebny jest organizm do przetransportowania tych działań na zewnątrz, a więc także do wyrażania się poprzez współczesną sztukę. Do jakiego stopnia nasze ciało umożliwia, a do jakiego blokuje nam pełną ekspresję artystyczną i odbiór wielowymiarowych idei?
Tomasz Wiktor – absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów. Stypendysta Prezydenta Wrocławia i były student L’Institut d’arts Visuels we Francji oraz Shanghai Normal University w Chinach. Laureat konkursów artystycznych w kraju i za granicą. Nagrodzony m.in. Grand Prix w Art of Code Wrocław 2015 za najlepszą aplikację łączącą sztukę z nowymi technologiami. Uhonorowany wyróżnieniem i drugim miejscem w 2011 roku na Międzynarodowym Konkursie Kaligrafii w Szanghaju i Pekinie. Posługuje się wieloma formami ekspresji (od rysunku, przez Vj’ing, po instalacje interaktywne). Od 2009 roku rozwija autorski program komputerowy umożliwiający tworzenie obrazów w tzw. Augmented Reality – rzeczywistości rozszerzonej.
Więcej informacji: tomaszwiktor.com
Wydarzenie odbędzie się na platformie Zoom.
Zapisy: bilety@grotowski-institute.pl
Współorganizacja:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego
Projekt współfinansowany z Budżetu Województwa Dolnośląskiego