Techniki źródłowe w treningu aktora

Jean-Marie Pradier jest emerytowanym profesorem Wydziału Teatralnego Uniwersytetu Paris VIII, a wcześniej jego dziekanem. Doktor psychologii i literatury, teatrolog. Pracę naukową rozpoczął w Instytucie Psychologii Uniwersytetu w Tuluzie, równocześnie pracując z eksperymentalną grupą teatralną i zajmując się psychiatrią. Prowadził badania w irackim Kurdystanie; wydalony z kraju przez władze tureckie za podjęcie tematu kurdyjskiego ruchu wyzwolenia narodowego. Przez pięć lat pracował w Urugwaju, gdzie założył Teatro Laboratorio de Montevideo, a następnie wykładał na Uniwersytecie w Rabacie. Od 1979 roku członek-założyciel Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatralnej (ISTA), która została powołana do życia przez Eugenia Barbę. Jeden z pionierów etnoscenologii (1995), dziedziny etnoestetyki zajmującej się badaniem „ciała widowiskowego” oraz praktyki widowiskowej. Dyrektor naukowy pisma „L’Ethnographie”, autor licznych publikacji i członek Maison des Sciences de l’Homme Paris Nord. Prowadzi międzydyscyplinarne badania w sferze ucieleśnień wyobrażonego (których podzbiór stanowią sztuki performatywne), organizuje konferencje i szkoły letnie poświęcone tej tematyce oraz wykłada jako profesor wizytujący na zagranicznych uczelniach. Wiele z jego publikacji poświęconych jest etnoscenologii, a szczególnie: La scène et la fabrique des corps. Ethnoscénologie du spectacle vivant en Occident (1997) – wydanie polskie: Ciało widowiskowe. Etnoscenologia sztuk widowiskowych (2012) – oraz Fànic, Fàlic, Fàtic – Vers una teoria neurocultural dels espectacles vius (1998).