The Passage (Przejście)

The Passage (Przejście)

Plavo Pozorište – Theaterlabor Bielefeld – Instytut Grotowskiego (Teatr ZAR)
Trzy teatry – trzy nurty – jeden spektakl
Natura – Ludzie – (Dys)Harmonia

Spektakl powstał w efekcie współpracy grup teatralnych z Polski, Niemiec i Serbii w ramach projektu JUSTLAB – Paradoks sprawiedliwości, który ma służyć wzmacnianiu dialogu i empatii wśród odbiorców teatru i skłaniać do krytycznej reakcji na różne aspekty niesprawiedliwości dziejącej się współcześnie w Europie. Zwraca uwagę na wzmagającą się przemoc i kryzys wartości demokratycznych, które najbardziej dostrzegalne są w rozkwicie prawicowych ideologii oraz postawach wobec migrantów, kobiet i grup osób marginalizowanych społecznie, a także w lekkomyślnym niszczeniu przyrody.

Ideą spektaklu jest poszukiwanie równowagi z naturą, sprawiedliwości w życiu społecznym i politycznym, a także pragnienie harmonii skonfrontowane z jej karykaturą. Wszystkie te kwestie dotykają jednej potrzeby – buntu, zmiany, przejścia. W swojej pracy artyści skupiają się na osobistej, niemal intymnej przestrzeni przejść między porządkiem, pokojem i sprawiedliwością oraz jej degradacją.

Natura
Ci spośród nas, którzy nie są zadowoleni z kondycji rzeczywistości i tęsknią za lepszym porządkiem, noszą w sobie poczucie braku sprawiedliwości. Niedający spokoju wewnętrzny głos wzywa ich do buntu. Utopijnego buntu, który być może nigdy nie zostanie ukoronowany zwycięstwem. Buntu, który nie pozwala nam żyć, ale, paradoksalnie, jest jego nieodłącznym warunkiem. W świecie, w którym maszyny dominują nad duchem, a empatia gwałtownie zanika, ten paradoks czyni nas ludźmi.

Ludzie
Ewolucja przeobraziła pierwsze istoty, które wypełzły na ląd, w istotę, którą jesteśmy dzisiaj, ale nasze mózgi ewoluowały w tak imponujący sposób, że staliśmy się lepsi niż kiedykolwiek w okłamywaniu siebie samych w kwestii naszej codziennej rzeczywistości, co stwarza przeróżne problemy. Nie tylko dla nas samych, ale dla wszystkich gatunków na naszej planecie. Czy nadal przyświeca nam idea postępu? Czy też będziemy zmuszeni przyznać, że stajemy się coraz bardziej wyobcowani z naturalnego środowiska, z planety, którą przyszło nam zamieszkiwać? Czy możliwy jest jakiś rodzaj sprawiedliwości na tej planecie, a jeśli tak, to jak mógłby on wyglądać? Czy kluczowe może się tu okazać zatarcie granic między nami a innymi żywymi istotami?
Na ile nasze indywidualne wybory i odwaga mogą przyczynić się do zmiany? W przypowieści „Przed prawem” z „Procesu” Franza Kafki każdemu z nas przypisane są jedne „drzwi”, ale wszyscy czujemy się bezsilni i oszukani, stojąc przed bramą do lepszego świata, niezależnie od tego, czy ten świat rozumiemy jako sprawiedliwość społeczną, wieczne szczęście czy osobistą wolność i pokój. Choć wydaje się, że jesteśmy skazani na to, że nigdy tego rodzaju spełnienia nie osiągniemy, możemy odnaleźć sens w dążeniu do bycia bardziej ludzkimi, pielęgnując wewnętrzny bunt, bez przejmowania się tym, jaki jest najbardziej prawdopodobny finał.

(Dys)Harmonia
W mitologii greckiej Hory (gr. Ὧραι, łac. Horae lub Horai) były boginiami porządku i naturalnej sprawiedliwości. Najbardziej znaną triadę tworzyły Eunomia (Εὐνομία, Porządek), Eirene (Εἰρήνη, Pokój) i Dike (Δίκη, Sprawiedliwość). Uważano, że wystarczającym warunkiem do osiągnięcia sprawiedliwości były właściwe proporcje i harmonia. Idee porządku, pokoju i sprawiedliwości były ze sobą ściśle powiązane. Wszystkie miały służyć dobru całego społeczeństwa, jego spójności i trwałości, równocześnie zapewniając ochronę poszczególnym obywatelom.
Prawo naturalne nigdy jednak nie stało się fundamentem stosunków międzyludzkich. W toku ludzkiej historii pojęcia porządku, pokoju i sprawiedliwości wielokrotnie podmieniano, aż w końcu przybrały formę populizmu, manipulacji i strachu.

Spektakl The Passage to koprodukcja w ramach międzynarodowego projektu JUSTLAB – Paradoks sprawiedliwości współfinansowanego ze środków programu Kreatywna Europa Unii Europejskiej.

Finansowane przez Unię Europejską. Wyrażone poglądy i opinie są jednak wyłącznie poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy Unii Europejskiej lub EACEA. Ani Unia Europejska, ani organ przyznający nie mogą ponosić za nie odpowiedzialności.